Az önce küme küme, birbirinden ayrı, birbirinden uzak birer âlem yaşayan bahçe halkı ansızın ortak bir topluluk gibi aynı duygunun çevresinde birleşmeye başlamıştır bile. Atatürk’ün gelişi onları öylesine büyülemiş, gönüllerini o denli kaynaştırmıştır. Onun toplayıcı gücü kendini burada da göstermiştir. Oraya, Boğaziçi mehtabının tadını çıkarmaya gelenlerin gözüne, ondan başka her şey artık görünmez olmuştur. Müzik susmuş, şimdi herkes okşayan bakışlarla ona bakıyor, sesini duyurmak için konuşmasını bekliyordur.
Atatürk ise, kendisi birkaç saat kendi kimliğinden ve çevresinden uzak, etiketsiz, protokolsüz sıradan bir yurttaş özgürlüğünü yaşamak için gelmiştir. Ancak eğlencesini bir yana koyan halkın kendisinden bir şeyler beklediğini fark edince, Atatürk, bir gence yönelerek bu bekleyişe son verir:
“Siz, delikanlı ne iş yapıyorsunuz?” Delikanlı biraz şaşkın, ama çok mutlu, ayağa kalkar:
“Resim yaparım, Paşam.”
“Güzel, demek sanatçısınız. Şimdi bize sanatın ne olduğunu anlatır mısınız?” Genç, sanatın tanımını yapar, Atatürk topluluğa bakarak:
“Nasıl? Bu tanımı nasıl buldunuz?” diyerek bir konuşma açar.
Müzikle uğraştığı anlaşılan başka bir genç kalkar, değişik bir tanım yapar. Bu akademik konuşma umulandan çok ilgi toplar, tartışma genelleşir, söz almak isteyenler parmak kaldırır. Derken konu değişir. Bu kez hukuk ele alınır. Herkes kulak kesilmiş, Atatürk’ün bu konular üzerindeki düşüncelerini dinlerken, araya beklenmedik bir olay girer. Eşi ve çocuklarıyla bir köşede oturan, yaşlıca bir efendinin elinden nasılsa bir bardak kurtulur ve o sessizlik içinde kulakları ürküten bir şangırtı ile yerde parçalanır.
Herkesin yerici gözleri bu yakışıksızlığı yapanın üzerinde toplanır. Adamcağız nerede ise sakarlığının verdiği utançtan ölecektir. Demeye kalmadan, ikinci bir şangırtı.. Bu kez, bakışlar kendi bardağını da yere bıraktıktan sonra, eli henüz havada duran Atatürk’ün gülen yüzü ve hoşgörürlük taşıyan gözleri üzerine çekilir. Ve halk, bu davranıştaki inceliği kavradığını uzun, çok uzun alkışlarla anlatır.
Anılarla Atatürk, İstanbul Görsel Yapım Prodüksiyon
Afyonkarahisar’da doğdu, Ankara’da büyüdü. Yazmayı, yaratıcı olmayı, okumayı sever; bunlar için yaşar. Yaptığını düşünmez, düşündüğünü yapar. Aklın ve vicdanın yolunda hukukun ve ilmin üstünlüğünü savunur, hayal kurmak yerine hedef seçmeyi düstur edinmiş yazmaya derdinden meyil etmiş fikri hür Atatürk gencidir.