Muzaffer Erendil anlatıyor:
“Atatürk, sıcak bir günün akşamında yanında bazı ileri gelenlerle köşkünün bahçesinde dolaşıyordu. Ben de o sıralar eski köşkün tavan dekorlarıyla meşguldüm. Tozlu ve sisli bir akşam, Ankara’nın üzerine çökmüştü. Yer yer toz hortumları semaya doğru yükseliyor ve manzaraya daha boğucu bir hava ekliyordu. Bize:
“Ankara’yı hükümet merkezi yapmakla iyi mi ettim?” diye sordu. Tabii herkes müspet (olumlu) cevap verdi. Arkasından:
“Neden?” suali (sorusu) gelince, kimi stratejiden, kimi siyasetten bahsetti. Hatta birimiz:
“Kayalık güzeldir” gibi estetik nazariye (görüş) de ortaya attı. Atatürk:
“Şimdi dalkavukluğu bırakın” diye münakaşayı kapattı. “Ankara’nın hükümet merkezi olmak için saydığınız meziyetleri beni ikna etmeye yetmez. Ben Ankara’yı hükümet merkezi yapmakla büsbütün başka bir hedef güttüm. Türk’ün imkânsızı imkan haline getiren kudretini dünyaya bir kere daha tekrar etmek istedim. Bir gün gelecek şu çorak tarlalar, yeşil ağaçların çevirdiği villaların arasından uzanan yeşil sahalar asfaltlarla bezenecek. Hem bunu hepimiz göreceğiz. O kadar yakında olacak.”
Anılarla Atatürk, İstanbul Görsel Yapım Prodüksiyon