Atatürk, gençlerin de halk ile, köylülerle kaynaşmasını isterdi. Bir
gün bir gençler toplantısında sordu:
– Buraya en yakın köy ne kadar uzaklıktadır?
Cevap yok.
Bir daha sordu, içlerinden biri:
– Yirmi dakika efendim, dedi.
– Peki bu köyler ne haldedir? Bana anlatır mısınız? Şikâyetleri nelerdir,
bana söyler misiniz?
Sessizlik.
Sonunda başlarından biri:
– Efendim, köylere gitmek için otomobil ve araba ödeneği yok, deyince Atatürk:
– Menemen’deki isyancı şeyhlerin köy köy dolaşmak için tahsisatları
mı vardı? Dedi.
Atay, Babanız Atatürk…, s. 114