Mustafa Kemal her şeyden önce yemyeşil bir Ankara istiyordu. Yemyeşil! Falih Rıfkı’nın dediği gibi, “Ya yeşil bir Ankara, ya da hiç!”
Mustafa Kemal’in bir doğa aşığı, bir ağaç sevdalısı olduğunu biliyorsunuz
herhalde. Peki, bir sabah bozkırın sarı sıcağında at koştururken, İsmet Paşa’ya:
– İsmet bana öyle yeni bir din teklif et ki ibadeti ağaca tapmak olsun.
Dediğini biliyor musunuz?
Yani Gazi, İsmet Paşa’ya demek istiyordu ki: “İnsanlarımıza, ağaçları, yeşili
taparcasına sevmeleri için nasıl bir eğitim uygulamalıyız? Bunu bana öner.
” Ama zaten, o bunun yolunu biliyordu. Lafla değil, ancak yaşayarak öğrenebilirdi insanlar bunu.
Nezihe Araz, Mustafa Kemal’in Ankarası, İstanbul: Dünya Yayıncılık 1998, s. 34