Millî müdafaamızı, düşmanların bayrakları babalarımızın ocakları üstünden
çekilinceye kadar terk edemeyiz. İstanbul mabetleri etrafında düşman askerleri
gezdikçe, öz vatan toprakları üstünden yabancı adamların ayakları çekilmedikçe
biz, mücadelemizde devam etmeye mecburuz. Kendi hükûmetimizin idaresi altında
bedbaht ve fakir yaşamak, yabancı esareti pahasına kavuşacağımız huzur ve
mutluluğa bin kere üstündür.
1920 (Atatürk’ün T.T.B. IV, s. 307)
